Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα male bonding. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα male bonding. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

Νο. 3 Μale Bonding - Endless Now


Οκ, ένα πράγμα που πρέπει να ξέρετε για αυτό το blog και συγκεκριμένα για το συντάκτη αυτού του κειμένου: Είναι μάλλον ο μεγαλύτερος φαν των Male Bonding στην Ελλάδα δεδομένης φυσικά της δυναμικότητας της μπάντας και του γεγονότος ότι δεν υπάρχει κάποιος άλλος στο twitter που να μιλάει τόσο πολύ για αυτούς.
Το 2ο album των Μale Bonding ήταν ίσως η πιο πολυναμενόμενη κυκλοφορία για το 2011 η οποία με την κυκλοφορία του επικού Bones τον προηγούμενο Μάϊο-Ιούνιο(?) έγινε απλά σιγουριά για ένα γαμάτο album.
Οι ίδιοι δήλωσαν ότι στο Endless Now αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το Lo-Fi για κάτι λίγο πιο καθαρό και προσεγμένο. Σίγουρα όχι η καλύτερη δήλωση από τη μπάντα που έβγαλε το πιο σωστό δίσκο του είδους για το 2010, σύμφωνα πάντα με το Excess Energies εδώ (το έχουμε ξεκαθαρίσει ότι αυτό το κείμενο δεν είναι αντικειμενικό, έτσι?).
Το αποτέλεσμα παρ΄ολά αυτά δείχνει να δικαιώνει πανηγυρικά τους Λονδρέζους οι οποίοι αφού κλείστηκαν στο Dreamland Studio της Nέας Υόρκης μαζί με τον παραγωγό των Sonic Youth,Dinosaur Jr. κ.α. , John D' Angelo, μας προσέφεραν κατά την γνώμη μας τον καλύτερο indie-rock/punk δίσκο της χρονιάς.
Με τα highlights του δίσκου να διαδέχονται το ένα το άλλο, οι Male Bonding έφτιαξαν ένα album που απλά ακούγεται στο "11" με όλα εκείνα τα στοιχεία που κάνουν τέτοια album γαμάτα, να χρησιμοποιούνται στο έπακρο. Ποια έιναι αυτά?
Τα γνωστά. Τα σωστά riffs, τα απίστευτα πορωτικά drums, η απαραίτητη παραμόρφωση του όλου πράγματος και η γενικότερη ανεμελιά που διακρίνει όλα σχεδόν τα επικά album του είδους και είναι κάτι σαν το συνδετικό κρίκο που σπρώχνει όλο το Endless Now στο μεγαλείο.

Το είχαμε δηλώσει εξ' αρχής, αυτό δεν θα ήταν ένα αντικειμενικό κείμενο. Ποιος θέλει να διαβάζει αντικειμενικά κείμενα ούτως ή άλλως..


Standout Tracks: Όλο













                                                           No. 4 The Dodos - No Color
                                                  No. 5 Fucked Up - David Comes To Life
  No. 6 Youth Lagoon - The Year Of Hibernation
           No. 7 Battles - Gloss Drop  No. 8 Wild Flag - Wild Flag
                    No.  9 Los Campesinos - Hello Sadness
No. 10 Real Estate - Days
             No. 11 Let's Wrestle - Nursing Home
No. 12 Telekinesis - 12 Desperate Straight Lines
                   No. 13 Stephen Malkmus And The Jicks - Mirror Traffic 
No. 14 Washed Out - Within And Without No. 15 The Callas - Objekt
         No. 16  Fair Ohs - Everything Is dancing
              No. 17 Kid Flicks - Hearts Of Gold
                    No. 18 PS I Love You - Meet Me At The Muster Station
No.19 Bass Drum Of Death - GB City
No.20 PRE - Third Album

Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011

Η Χρονιά Σε Λίστες: Kαλύτερα Αlbums 2010 No. 1


Male Bonding - Nothing Hurts (Sub Pop Records)

Επιτέλους φτάσαμε στο Νο.1.!Μας πήρε λίγο παραπάνω χρόνο απ΄ όλα τα υπόλοιπα blogs του κόσμου αλλά το καταφέραμε και αυτό έχει σημασία.
Στην κορυφή της λίστας μας δεν είναι κάποιο άλμπουμ που κυρίευσε το 2010, ούτε έκανε τον απίστευτο ντόρο. Είναι απλά το άλμπουμ με το οποίο δεθήκαμε περισσότερο τους τελευταίους 12 μήνες..
Όπως γίνεται κάθε χρόνο, το αγαπημένο μας άλμπουμ είναι αυτό που συνδυάζει 2 διαφορετικούς παράγοντες: 1) Το συνολικό αριθμό των ακροάσεων στις 3 κύριες περιστάσεις υπό τις οποίες ακούμε μουσική. Φυσικά αυτές είναι : α) το "δωμάτιο", β) το "αυτοκίνητο" και γ) το Μετρό. 2) Το ποσοστό κατά το οποίο "ροκάραμε" μ΄ αυτό το άλμπουμ (κυρίως στο αυτοκίνητο και το "δωμάτιο". Στο Μετρό τα πράγματα είναι λίγο πιο σφιχτά..).
Αναπόδραστα, για φέτος την δουλειά την έκαναν οι Male Bonding με το άλμπουμ τους "Nothing Hurts" που κυκλοφόρησε από την Sub Pop μέσα στην προηγούμενη άνοιξη. Το "Nothing Hurts" είναι απλά ένα weird-indie/punk/pop άλμπουμ που σίγουρα δεν θα αφήσει το σημάδι του στην μουσική ιστορία στον αιώνα τον άπαντα..Όχι.. Το "Nothing Hurts" από την ειδική, περίοπτη θέση που θα κατέχει πλέον στο ράφι με τα βινύλια θα μας θυμίζει 2 πράγματα: 1) Tο πόσο γαμάτο είναι ένα άλμπουμ που απλά βασίζεται σε 3 ακόρντα και κάποιες στοιχειώδεις μελωδίες και έχει φτιαχτεί με ένα και μόνο απλό σκοπό.. Να σε ξεσηκώσει από τον κωλο-καναπέ σου και 2) Πόσο απίστευτα σκατά μπορεί να είναι μια χρονιά όπως το 2010. Αυτά. To Εxcess Energies θα είναι κανονικό blog από εδώ και πέρα.